08.06.2021
Amir bin Sas’aa kabilesi reisi Ebu Berra bin Malik hicretin 4. Yılında Medine’ye gelerek Hz. Peygamberi ziyaret etti ve İslamiyet hakkından ondan bilgi aldı. Kabilesine İslam’ı bu yeni dini anlatacak sahabelerin göndermesini istedi Peygamber efendimizden. Peygamberimiz sahabelerinin karşılaşabileceği herhangi bir tehlikeden dolayı endişe duyunca Berra onların emniyet ve güvenliğini sağlayacağı garantisini üzerine aldı. Dolayısıyla Peygamber efendimiz çoğu Ensar ve ehlisuffadan yetmiş kurayı kabile halkına İslamiyet’i tanıtmak için ve Kuranı Azimüşşanı öğretmekle görevlendirdi. Sayıları hakkında belirsiz bir rakam olmakla birlikte sahih rivayete göre ise bu yetmiş kişilik heyete Münzir bin Amr el Hezreci’yi başkan olarak tayin etti. Ve kabilenin illeri gelenlerine bir mektup yazdı. Uhut harbinden rivayete göre dört ay sonra Hicri yılının sefer ayında bu tarih miladi takvime göre temmuz ayına tekabül etmektedir öyle bir tarihte Medine’den çıkan heyete bir süre sonra Bi’ri Maune (Maune Kuyusu) denilene mevkide konakladılar. Burada beni Amir ve beni Süleym kabileleri ikamet ederlerdi. Sahabe heyeti mağarada istirahata çekilirken içlerinden Haram bin Milhan adlı sahabe Hz Peygamberin mektubunu Amir Bin Sasaa kabilesinin reisine götürmekle görevlendirildi. Heyeti davet eden Ebu Berra’nın öldüğü şayiası üzerine Haram Bin Milhan Peygamberimizin mektubunu Ebu Berra’nın yeğeni Amir Bin Tufeyl’e verdi ve onu yandakilerle birlikte Allah’ın dini İslam’a davet etti. İslamiyet’e karşı kin ve öfkeyle dolu olan Amir bin Tufeyl Peygamberimizin mektubunu okumadan Peygamberimizin elçisini arkadan mızraklayarak şehit etti. Ve halkını Bi’rimaune’de bulunan İslam heyetine saldırmaları için kışkırttı. Ancak Ebbu Berra daha önce heyetin güvenliğini üstüne aldığı için halk Amir bin Tufeyl’in saldırı teklifini reddetti. Dolayısıyla Amir bin Tufeyl bu isteğini dostları Beni Süleym Kabilesin Ril Zekvan ve Usayye kollarına başvurdu. Bu ailelerden toplanan silahlı gruplar Bir’imaunede Peygamberin elçisinin dönüşünü bekleyen gelişmelerden habersiz İslam heyetine saldırdılar. Ağır yaralı olup öldüğü sanılıp bırakılan Ka’b Bin Zeyd en Neccari, kafilenin develerini gütmekte olan Münzir Bin Muhammed ve Amr bin Ümeyye ed-Damri hariç hepsini şehit ettiler. Bu üç kişiden olaydan çok etkilenen Münzir Bin Muhammed dayanmayarak müşriklere saldırır onu da şehit ederler. Amir bin Ümeyye Mudar kabilesine mensup olduğunu söyledi ve Amir bin Tufeyl tarafından annesinin bir köle azat etme adağını yerine getirmek için serbest bırakılmış. Haberi vahiy yoluyla öğrenen Hz. Peygamber bu olaydan dolayı büyük bir üzüntü duymuş ve otuz kırk gün boyunca sabah namazında sonra beddua ettiği rivayet edilmiştir.
Böyle musibet anlarında Peygamber (s.a.v.) hem sahabelerine üzülür hem de ah keşke bana doğru, havuza gelen kardeşlerimi bir görsem de, içlerinde şerbetler olan kâselerle onları karşılasam. Cennete girmeden önce, onlara (Kevser) havuzundan içirsem.” diye Peygamberimiz kardeşlerim dedikleri ahir zaman müminlerine, mücahit ve muvahhitlerine özlem duyardı. Ne mutlu ona ki bin dört yüz sene evvel özleyene ve ne mutlu onlara ki bin dört yüz sene ahir özlenenlere… Sancağı taşınan nebinin, misyonunu yüklenen mücahitlerin… Bir beyaz rahmet bir yeşil murat içinde, emn u aman, silm ve selam içinde…Yolunda iz sürüyorlardı selamet ülkesinin… Kandilini yakmak için kutlu Peygamberler mescidinin… Göğüs gere, gere hakkı batıldan yara, yara Furkan olarak kurban olarak ilerliyorlardı… Korkmuyorlardı korkmayacaklardı gazabından azgın Musevi’nin. Bir Muştuydu onlar için kitap ehlinden gelen şahadetin iki mislinin… Marşlar söylüyorlardı, ezgiler okuyorlardı bir kutlu seferin…
Rahmana giden yolda sen nişanemiz/Birleyen sinemizde tek özlemimiz/ Bizi hayata bağlayan yüce sevgimiz/Arşın gölgesine al götür bizi ey kızıl lale/Erelim Rahmanın rahmetine sayende ey kızıl lale, ey kızıl laleee..
Bu yazıda yer alan fikirler yazara aittir. Farklı Bakış’ın bakış açısını yansıtmayabilir.
